Kurban Bayramı yaklaşırken, İslam coğrafyasının dört bir yanında oteller dolup taşıyor, lüks tatil beldeleri rezerve ediliyor, bayramlık kıyafetler raflardan hızla iniyor. Kimi yurt dışı tatilinde, kimi sahil kasabalarında huzur arayışında. Ne acıdır ki bu “huzur” planlarının gölgesinde, Gazze’de bebekler diri diri yakılıyor. Kadınlar, yaşlılar, çocuklar paramparça olmuş bedenleriyle toprağa veriliyor – eğer bir toprak parçası kaldıysa…
Bu yazıyı okuyan siz değerli okuyucum, lütfen şu soruyu kendinize sorun: Bu tablo karşısında vicdan sahibi bir lider ne yapardı?
İslam ülkelerinin liderleri, sanki ortak bir sessizlik yemini etmişçesine tepkisiz. Bir yanda diplomatik denge adı altında geliştirilen kısık sesli açıklamalar, diğer yanda İsrail ile süren ticari ilişkiler. Körfez ülkeleri, İslam İşbirliği Teşkilatı üyeleri ve bölgesel güçler kendi iç iktidar hesaplarını yaparken, Filistin halkı uluslararası diplomasinin satır aralarında kayboluyor.
Oysa bu ülkelerin liderleri her Ramazan, her bayram çıkıp "ümmet bilinci"nden, "İslam kardeşliği"nden bahsetmeyi iyi bilir. Fakat iş gerçek sınav anına geldiğinde, o kardeşlik lafları yerini sessizliğe, menfaate ve koltuk kaygılarına bırakır.
İslam alemi bayram tatili planları yaparken, bazı Batılı ülkelerin sokaklarında Filistin için gözyaşı döken insanlar oldu. Londra, New York, Paris gibi şehirlerde binlerce vicdan sahibi insan, ellerinde Filistin bayraklarıyla yürüdü, dualar etti, bağış topladı, siyasi baskı oluşturdu. Ne garip bir tezat: Bir yanda Filistin için gözyaşı döken Batılı bireyler, diğer yanda sadece kınama mesajı yayınlayıp İsrail’le ticarete devam eden İslam ülkeleri.
Bir soru daha soralım: Bu dünyanın liderleri gerçekten vicdan sahibi mi?
ABD'sinden Avrupa’sına, küresel güçler Gazze'deki insanlık suçlarına karşı "denge" politikası izlerken, vicdan terazisini çıkar hesaplarla ayarlıyorlar. Milyarlarca dolarlık silah anlaşmaları uğruna insan haklarını görmezden geliyorlar. Bugün Gazze'de yaşananlar, sadece Filistin halkının dramı değil, insanlığın da iflasıdır.
Ne yazık ki bu iflasta en büyük pay, kendini “ümmetin lideri” gibi pazarlayan, ancak Filistinli çocuklar yanarken gıkını dahi çıkaramayan İslam ülkelerinin yöneticilerindedir.
Sonuç olarak…
Bu bayram, Müslüman coğrafya belki de bir kez olsun gerçek bir öz eleştiri yapmalı. Tatil planları yerine Filistin için ne yaptığını sorgulamalı. Sadece halklar değil, liderler de aynaya bakmalı. O aynada ne kadar vicdan, ne kadar sorumluluk, ne kadar insanlık kalmış, görmeliler.
Çünkü eğer Filistin yanarken hâlâ sessiz kalınıyorsa, o zaman ne ümmet bilinci, ne insanlık onuru, ne de inançtan bahsetmenin anlamı kalmaz. Bu sessizlik, zalimlerin en büyük cesaret kaynağıdır.
Ve unutmayın: Bayram tatili geçer, iktidarlar geçer, ama vicdanı kirlenmiş bir tarihin lekesi asla silinmez.
.jpg)
English (US) ·